صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۱۱۰: چند آواز تو از بیرون رباید هوش من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چند آواز تو از بیرون رباید هوش من؟ ره نیابد دردرون چون حلقه در گوش من در میان سرو، قمری دست خود را حلقه کرد چند باشد حلقه بیرون در آغوش من؟ چون شراب کهنه ام آسوده در مینا، ولی می نماید خویش را در کاسه سر، جوش من کوه را از بردباری گر چه بر سر می نهم سایه دست نوازش برنتابد دوش من دشمنان را می شود از هیبت من دل دو نیم جوهر تیغ دو دم دارد لب خاموش من بیش می گردد جنون من ز سنگ کودکان نیستم بحری که از لنگر نشیند جوش من چون شکرخندی دهد رو، می شوم صائب غمین نیش چون زنبور در دنبال دارد نوش من صائب تبریزی