صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۱۰۹: بلبلم اما رسد بر لاله و گل ناز من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بلبلم اما رسد بر لاله و گل ناز من دست گلچین می رود از کار از آواز من رشته ذوق گرفتاری به بالم بسته اند نگذرد از گوشه بام قفس پرواز من جوهرم را تا به سنگ امتحان زد کوهکن تیشه فولاد خود را کرد پای انداز من سهل باشد از فغانم گر قفس مجمر شود بیضه چون فانوس بود از شعله آواز من همچو شاخ پر ثمر وقت است پشتش بشکند از هجوم عندلیبان گوشه های ساز من تا به دارالامن صلح کل رسیدم، کبک مست خواب راحت می زند در چنگل شهباز من صبحم، اما چون شبم در پرده پوشی ها مثل مشرق لب را نداند آفتاب راز من سر فرو نارد به شاخ پست طوبی فطرتم می زند پر در فضای لامکان، انداز من صائب تبریزی