صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۰۹۴: دامن خود را کشید آه سرو ناز از دست من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دامن خود را کشید آه سرو ناز از دست من آه کان آهوی وحشی جست باز از دست من از ره بیچارگی می آرمش در دام خویش گر به گردون می رود آن چاره ساز از دست من از ادب هر چند کوتاه است دست جرأتم چاک ها دارد چو گل دامان ناز از دست من صید من وحشی است، بی زحمت نمی آید به دست صد الف بر سینه دارد شاهباز از دست من از غبار خاطرم آیینه ها دربسته شد سنگ بر دل می زند آیینه ساز از دست من گریه شادی مرا از وصل او محروم کرد برد وسواس وضو وقت نماز از دست من بس که پیچیدم به فکر زلف، صائب روز و شب بر جنون زد خامه معنی طراز از دست من صائب تبریزی