صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۰۹۲: آه گرمی هست دایم در دل بی تاب من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آه گرمی هست دایم در دل بی تاب من نیست هرگز بی چراغی گوشه محراب من شورشی دارم که می پاشم چو ابر از یکدگر کوه قاف آید اگر پیش ره سیلاب من شوربختی بین که ریزد بحر با چندین گهر خار و خس در کاسه دریوزه گرداب من می برد بر حال قارون رشک در زیر زمین در ته گرد کسادی گوهر شاداب من چند بتوان آبروی گریه پیش صبح ریخت؟ تا به کی صرف زمین شور گردد آب من؟ از شتاب عمر گفتم غفلت من کم شود زین صدای آب سنگین تر شد آخر خواب من مرگ نتواند مرا از بی قراری بازداشت می شود صائب ز کشتن زنده تر سیماب من صائب تبریزی