صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۰۸۶: رو نهان در دولت از اقبال محتاجان مکن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رو نهان در دولت از اقبال محتاجان مکن این در واکرده را در بسته از دربان مکن هست در عین عدالت آب جان بخش حیات چون سکندر جستجوی چشمه حیوان مکن می توان از جوع تا جسم گران را روح کرد روح را جسم گران از سیری ای نادان مکن از سپر انداختن تا می شود مغلوب خصم از نیام قهر تیغ خویش را عریان مکن صبح را رخسار خندان از شفق در خون کشید مد عمر خویش کوتاه از لب خندان مکن می گدازندت به چشم شور چون ماه تمام همچو ماه نو قبول پرتو احسان مکن تا نگردی خوار در چشم عزیزان جهان یوسف بی جرم را زنهار در زندان مکن اختیار سر چو در دست تو ای سرگشته نیست زندگی را صرف در فکر سر و سامان مکن جز خموشی درد بی درمان ندارد چاره ای شکوه چون بی طاقتان از درد بی درمان مکن از نظر بازی دل معمور می گردد خراب خانه ای را از برای روزنی ویران مکن در نظر واکردنی طی می شود عمر حباب تکیه ای بی مغز بر عمر سبک جولان مکن دل به دریا کرده را هر موج صائب ساحل است دست چون شستی ز جان اندیشه از طوفان مکن صائب تبریزی