صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۰۷۹: نیستی چون اهل معنی لب به دعوی وا مکن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نیستی چون اهل معنی لب به دعوی وا مکن عیبجویان را به عیب خویشتن گویا مکن بهر مشتی خون که خواهد خرج خاک تیره شد لب به حرف خونبها چون خودفروشان وا مکن تا نسازی دامن اطفال را خالی ز سنگ از سواد شهر رو در دامن صحرا مکن از خرد دورست مس کردن طلای خویش را روی زرد خویش سرخ از باده حمرا مکن تا نسازی جمع صائب دل ز زاد آخرت پشت خود چون سالکان خام بر دنیا مکن صائب تبریزی