صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۰۶۹: بهر معنی های رنگین لفظ را پرداز کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهر معنی های رنگین لفظ را پرداز کن باده شیراز را در شیشه شیراز کن بوی گل در غنچه سربسته ایمن از صباست لب ببند از گفتگو، خون در دل غماز کن آبرو را در عوض دریادلان گوهر دهند پیش ابر نوبهاران چون صدف لب باز کن از بصیرت ترک دنیا سهل و آسان می شود بهر پوشیدن، درین هنگامه چشمی باز کن از هوس ها قالب خود را تهی چون ساختی بر میان گلرخان چون بهله دست انداز کن زود دلگیر از تماشای چمن خواهی شدن در حریم بیضه سامان پر پرواز کن راه بی پایان خود تا کنی یک نعره وار خرده جان را سپند شعله آواز کن از نیاز پست فطرت ناز مردم می کشی بی نیازی پیشه خود کن، به عالم ناز کن صائب تبریزی