صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۰۲۲: سر به زانوماندگان را طاق می گردد سخن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سر به زانوماندگان را طاق می گردد سخن چون مه نو شهره آفاق می گردد سخن می کند جمعیت دل گفتگو را منتظم از پریشان خاطری اوراق می گردد سخن گر بیفشارند پای خامه را ارباب فکر زود با عرش برین هم ساق می گردد سخن بکر معنی را بود در سادگی حسن دگر بی صفا از زیور اغراق می گردد سخن می کند گه در مزاج سردمهران کار زهر گاه زهر غصه را تریاق می گردد سخن می کند این آب روشن را روان استادگی از تأمل شهره آفاق می گردد سخن رشته را اندازد از چشم گهر صائب گره ناگوار طبع از اغلاق می گردد سخن صائب تبریزی