صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۹۷۸: از رخش خواهند جای بوسه نافهمیدگان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از رخش خواهند جای بوسه نافهمیدگان در حرم محراب می جویند این نادیدگان شوق را افسرده می سازد وصال دایمی می برند از وصل لذت بیش هجران دیدگان می شوند از سادگی در بوته خجلت گلاب چون گل بی درد در باغ جهان خندیدگان عیب دنیا را نمی بینند با صد چشم خلق گر چه بی پرده است در چشم نظرپوشیدگان نیستند از روی میزان قیامت منفعل با دو چشم عاقبت بین خویش را سنجیدگان در شبستان لحد خواب فراغت می کنند در دل شبها ز بیداری به خود پیچیدگان هر که دستار تعین از سر خود وا نکرد در صف مردان بود کمتر ز سر پوشیدگان می شوند از لاغری در هفته ای پا در رکاب از فروغ عاریت چون ماه نوبالیدگان چون گل رعناست می را زردرویی در قفا سرخ رو باشند دایم خون دل نوشیدگان قدر درویشی کسی داند که شاهی کرده است راحت ساحل شود ظاهر به طوفان دیدگان از خموشی های اهل فهم در تحسین شعر می خلد افزون به دل تحسین نافهمیدگان با کمال بی بری باشند صائب تازه رو در گلستان جهان چون سرو دامن چیدگان صائب تبریزی