صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۹۴۹: چون چشم آبگینه، هر چند پاک بینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون چشم آبگینه، هر چند پاک بینم در پرده خجالت، زان روی شرمگینم از زلف مشکبویان مغزم شود پریشان تا ریشه کرد در دل آن خط عنبرینم یک برگ کاه ایشان بی کوه منتی نیست از خرمن بزرگان عمری است خوشه چینم افغان که همچو پرگار با پای آهنین من چندان که می زنم دور در گام اولینم گفتی بمیر تا من از نو دهم حیاتت ای روح بخش عالم من مرده همینم! رازی که در دلم هست صائب ز طینت پاک چون آب می توان خواند از صفحه جبینم صائب تبریزی