صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۹۲۹: سررشته مهر از می بیباک بریدیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سررشته مهر از می بیباک بریدیم بی دردسر از سلسله تاک بریدیم چون طفل یتیمی که ببرند ز شیرش از دختر رز این دل غمناک بریدیم تا چند به یک حال کسی را نگذارند؟ از باده گذشتیم (و) ز تریاک بریدیم در سینه ز غیرت قدم آه شکستیم سر رشته پیوند ز افلاک بریدیم این گریه تلخ (و) رخ کاهی ثمر (چیست) نه رنگ شراب و نه رگ تاک بریدیم بر دوش نیفکنده به تاراج فنا رفت هر جامه که از اطلس افلاک بریدیم بس گریه افسوس که دنباله رو اوست در غورگی این خوشه که از تاک بریدیم از عشق گسستیم به صد خامی آغاز صائب چه عبث خوشه ای از تاک بریدیم صائب تبریزی