صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۹۱۶: ما تخم درین مزرعه جز اشک نکشتیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما تخم درین مزرعه جز اشک نکشتیم یک رشته درین غمکده جز آه نرشتیم چون آبله در زیر قدم راهروان را بردیم بسر عمری و هموار نگشتیم با گرمروی چون جرس از ناله شبگیر یک خفته درین بادیه بر جای نهشتیم از دانه ناگشته چه امید توان داشت؟ افسوس بود حاصل تخمی که نکشتیم نقصان نکند هیچ کس از جود و سخاوت در خوشه رسیدیم گر از دانه گذشتیم از بوته به سیم و زر خالص نرسد نقص با ما چه کند دوزخ اگر پاک سرشتیم هر چند ز بی بال و پری خانه نشینیم چون آهوی وحشت زده در دامن دشتیم در مشق جنون گر چه سر آمد همه عمر سطری که توان داد به دستی ننوشتیم این آن غزل سعدی شیراز که فرمود خرما نتوان خورد ازین خار که کشتیم صائب تبریزی