صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۹۱۴: از بخت سیه پست نگردید نوایم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از بخت سیه پست نگردید نوایم از سرمه شب بیش شد آواز درایم خون از جگر آهن و فولاد گشاید چون ریزه الماس، خراشیده صدایم هر سبزه خوابیده که در باغ جهان بود از خواب گران جست ز گلبانگ رسایم دوری ز خرابات نه از خشکی زهدست ترسم گرو باده نگیرند ردایم چون سرو گذشتم ز ثمر تا شوم آزاد صد سلسله از برگ نهادند به پایم در فکر گشاد دل من بس که فرو رفت افزود به دل عقده ای از عقده گشایم صائب ز سر خود به ته بال کشیدن عمری است که در سایه اقبال همایم صائب تبریزی