صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۹۱۱: کو بخت که در میکده با یار نشینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کو بخت که در میکده با یار نشینم؟ در ماتم غمهای جگر خوار نشینم مانند حباب از دل می سر بدر آرم با نغمه به یک پرده و یک تار نشینم هر مصلحت عقل کم از کوه غمی نیست کو رطل گرانی که سبکبار نشینم؟ حسن رخ گل چشم به راه نگه ماست از همت پست است که با خار نشینم آه این چه حجاب است که از شرم رخ تو در خانه خود روی به دیوار نشینم صائب چه کنی منع من از عاشقی و شعر؟ اینها به ازان نیست که بیکار نشینم؟ صائب تبریزی