صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۹۰۳: وقت است که داغی به دل دام گذارم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
وقت است که داغی به دل دام گذارم برقی شوم و رو به لب بام گذارم تا چند درین دایره همچون خط پرگار سر در پی آغاز ز انجام گذارم؟ سر رشته گمراهی من در کف من نیست چون خامه به دست دگری گام گذارم گر چرخ به یک کاسه کند تلخی عالم بیدردم اگر نم به دل جام گذارم از من خبر دوری این راه مپرسید چندان نفسم نیست که پیغام گذارم شد سرمه ز دشواری این ره نفس برق صائب چه درین دشت بلا گام گذارم؟ صائب تبریزی