صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۸۷۹: گاهی در آب دیده و گاهی در آتشیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گاهی در آب دیده و گاهی در آتشیم درمانده متابعت نفس سرکشیم کردند پای بوس هدف تیرهای راست ما از کجی مقید زندان ترکشیم موج سراب در دل شب آرمیده است ما روز و شب ز طول امل در کشاکشیم چون خار اگر گلی نشکفت از وجود ما از جسم زار سلسله جنبان آتشیم در جام لاله ریخت نمک سردی خزان ما از می غرور همان مست و سرخوشیم چیدند گل ز دولت بیدار غافلان ما همچو خوابهای پریشان مشوشیم دیویم چون ز خویش خبر دار می شویم چون بیخبر شویم ز هستی پریوشیم صائب چو موج بر سر این بحر بیکنار دایم ز خوش عنانی خود در کشاکشیم صائب تبریزی