صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۸۶۳: در محفلی که تیغ زبان بر کشیده ایم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در محفلی که تیغ زبان بر کشیده ایم در گوش تیغ حلقه جوهر کشیده ایم گر حنظل سپهر به ساغر فشرده اند ابرو ترش نساخته بر سر کشیده ایم در پرده دل است شب و روز عیش ما دایم چو غنچه سر به ته پر کشیده ایم شاخ شکوفه ایم، سبیل است سیم ما چون نوبهار رشته ز گوهر کشیده ایم از داغ لاله نامه ما دل سیه ترست چون لاله بس که باده احمر کشیده ایم هرگز ز پیش چشم چو مژگان نمی رود خاری که در ره تو ز پا بر کشیده ایم از نقش بوریای قناعت، که سبز باد! صائب همیشه صفحه مسطر کشیده ایم صائب تبریزی