صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۸۱۴: تیغ برهنه را به بغل تنگ می کشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تیغ برهنه را به بغل تنگ می کشم چون ساغری ز باده گلرنگ می کشم شبدیز عقل ترک حرونی نمی کند گلگون باده را به ته تنگ می کشم خال تو سنگ کم به ترازوی من نهاد من هم متاع دل به همین سنگ می کشم! قرب مکان تسلی عاشق نمی دهد در پای ناقه ناله به فرسنگ می کشم آتش ز چشم تیشه فرهاد می جهد هر ناخنی که بر جگر سنگ می کشم صائب خمار زور چو می آورد به من مینای باده را به بغل تنگ می کشم صائب تبریزی