صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۷۸۴: در عین وصل داغ جدایی چو لاله ام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در عین وصل داغ جدایی چو لاله ام خالی و پر ز ماه چو آغوش هاله ام شد تشنه تر ز باده روشن پیاله ام خالی و پر ز ماه چو آغوش هاله ام مجنون من به گوش فلک حلقه می کشید روزی که بود ناف غزالان پیاله ام هر دانه ای به دام نمی آورد مرا باشد ز کوه قاف چو عنقا نواله ام پیر مرا فسرده نسازد چو دیگران با کهنگی جوان چو می دیر ساله ام، ز افسردگی اگر می لعلی کنم به جام چون لاله خون مرده شود در پیاله ام داغی که بود بر جگر از چشم لیلیم شد تازه از سیاهی چشم غزاله ام دیگر عنان دل نتواند نگاه داشت صائب به گوش هر که رسد آه و ناله ام صائب تبریزی