صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۷۸۲: سر بر فلک ز همت والا کشیده ام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سر بر فلک ز همت والا کشیده ام تسبیح را ز دست ثریا کشیده ام هرگز نشد که بر سر حرف آورم ترا من کز دهان غنچه سخن وا کشیده ام گرکوه بیستون طرف بحث من شده است در خاک و خون به موی مدارا کشیده ام نیسان چرا گهر نکند قطره مرا؟ کم محنتی ز تلخی دریا کشیده ام؟ از پا کشند بی ادبان خار را و من از خار راه او ز ادب پا کشیده ام از خاکمال حادثه ایمن نبوده ام چون سایه رخت خویش به هر جا کشیده ام بارست بر تجرد من تهمت لباس داغم که پا به دامن صحرا کشیده ام! صائب دچار نشتر الماس گشته است بیش از گلیم خویش اگر پا کشیده ام صائب تبریزی