صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۷۷۲: عنان گسسته تر از سیل در بیابانیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عنان گسسته تر از سیل در بیابانیم به هر طرف که قضا می کشد شتابانیم نمی شود که در آغوش ما نیایی تنگ تو شبنم گل و ما آفتاب تابانیم نظر به عالم بالاست ما ضعیفان را نهال بادیه و سبزه بیابانیم به کوی عشق ز نقش قدم فتاده تریم و گرنه در گذر خود ، فلک خیابانیم ز برگریز خزان پای ما نمی لغزد که در ثبات قدم سرو این خیابانیم ازان ز ما همه عالم حساب می گیرند که در قلمرو انصاف، خود حسابانیم تو در حریم سویدا و ما سیه کاران چو گردباد سراسر رو بیابانیم به هر مقام که جمعیت است رحمت نیست ازان چو سیل به بحر عدم شتابانیم جواب آن غزل جامی است این صائب که ما ز ساغر غفلت تنک شرابانیم صائب تبریزی