صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۷۶۸: به اشک درد دل خود نوشته سر دادیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به اشک درد دل خود نوشته سر دادیم خط نجات به مرغان نامه بر دادیم ز عشق جان تهیدست را غنی کردیم ز بوی گل به صبا توشه سفر دادیم خزان سنگدل از مشت خون ما نگذشت چو گل اگرچه زر سرخ با سپر دادیم ز ما دعا برسانید میفروشان را که ما قرار به خونابه جگر دادیم خمار هستی ما آب تیغ می شکند عبث به پیر خرابات دردسر دادیم کدام تار به مضراب مطربان تن داد؟ به این نشاط که ما رگ به نیشتر دادیم همان ز شرم کرم سرفکنده ایم چو بید چو نخل در عوض سنگ اگر چه بر دادیم به جان مضایقه با دوستان چگونه کنیم؟ چو گل به دشمن خونخوار خویش سر دادیم تریم چون صدف از ابرو همتش صائب اگر چه در عوض قطره اش گهر دادیم صائب تبریزی