صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۷۳۵: ز بردباری ما خوار و زار شد عالم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز بردباری ما خوار و زار شد عالم ز کوه طاقت ما سنگسار شد عالم بس است سلسله جنبان نسیم دریا را ز بیقراری ما بیقرار شد عالم ز گوشه دل خود سر برون نیاوردیم اگر خزان و اگر نوبهار شد عالم بهشت برگ خزان دیده ای است عارف را ز سیر چشمی ما شرمسار شد عالم کدام دست برآمد ز آستین یارب که یک پیاله می بر خمار شد عالم کند فضولی مهمان بخیل را بدخو ز سازگاری ما سازگار شد عالم توان حریف دغا را به نقش کم دل برد ز پاکبازی ما خوش قمار شد عالم کباب سوخته را اشک نیست حیرانم که چون ز خون دلم لاله زار شد عالم نداشت مایه ابر بهار عالم خشک ز تر زبانی ما نوبهار شد عالم ز ناله های جگرسوز خامه صائب چو لاله یک جگر داغدار شد عالم صائب تبریزی