صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۷۰۶: منم که از جگر لاله داغ می دزدم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منم که از جگر لاله داغ می دزدم فروغ از گهر شب چراغ می دزدم به نیم جنبش ابرو خموش می گردم به یک نسیم نفس چون چراغ می دزدم اگر به مجلس می صد حدیث تلخ رود به زیرلب همه را چون ایاغ می دزدم سراغ می کنم از مردمان نشان ترا دگر ز رشک نشان از سراغ می دزدم ز داغ بی نمکی چند زخم من سوزد ز بزم عشق نمکدان داغ می دزدم دماغ نکهت تند نسیم زلف کراست ز بوی سیب زنخدان دماغ می دزدم دگر عجب گل داغی به دستش افتاده است ز صائب این گهر شب چراغ می دزدم صائب تبریزی