صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۷۰۴: مرا که هست به دل کوه آهن از مردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا که هست به دل کوه آهن از مردم سبک چگونه توانم گذشتن از مردم هزار رنگ گل از خار پای خود چینند جماعتی که نخواهند سوزن از مردم به چار موجه رد و قبول تن در ده ترا که نیست میسر گسستن از مردم تو آن زمان سر عیار پیشگان باشی که خویش را بتوانی ربودن از مردم به چشم بسته گل از خار می توان چیدن به اعتزال توان طرف بستن از مردم اگرنه تیرگی آرد طمع چرا سایل چراغ می طلبد روز روشن از مردم برآورند سر از جیب آسمان صائب جماعتی که کشیدند دامن از مردم صائب تبریزی