صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۶۴۵: کیستم من که ز فرمان تو سرگردانم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کیستم من که ز فرمان تو سرگردانم؟ آب در دیده به صد خون جگر گردانم نه چنان آمده عشقت که به افسون برود نه چنان رفته ز دل صبر که برگردانم دارم آن صبر که گر در قدحم زهر کنند به سبکدستی تسلیم، شکر گردانم برو ای ناصح بیدرد که روی دل من در شمار ورقی نیست که برگردانم پا مزن آنقدر ای باده به خاکستر من که شبی در قدم شمع، سحر گردانم چند در دیده من باشی و از حیرانی گرد آفاق چو خورشید نظر گردانم؟ از عدم چون به وجود آمدی ای عمر عزیز آنقدر باش که من رخت سفر گردانم بشنوی ای صائب اگر قصه شیرین مرا پرده گوش ترا تنگ شکر گردانم صائب تبریزی