صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۶۳۰: جگری سوخته چون لاله ایمن دارم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جگری سوخته چون لاله ایمن دارم چون نسوزم، که سر داغ به دامن دارم غوطه در زنگ زد از سیر چمن آینه ام چشم امید به خاکستر گلخن دارم من که هر آبله ام مرکز سرگردانی است به که چون غنچه گل، پای به دامن دارم تشنه چشمه خورشید بود شبنم من چشم ازین خانه دربسته به روزن دارم لاغری صید زبون از زره داودی است چشم بد دور ازین جامه که برتن دارم صائب از شعله آواز که چشمش مرساد منت گرمی هنگامه به گلشن دارم صائب تبریزی