صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۶۲۵: طمع بوسه از آن لعل شکر خا دارم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
طمع بوسه از آن لعل شکر خا دارم خیر از خانه در بسته تمنا دارم چون قدح چشم به احسان صراحی است مرا روزی خود طمع از عالم بالا دارم چه کند با جگر سوخته چندین خار دم آبی که من از آبله پا دارم نیست از ریگ روان موج نفس سوخته را لب خشکی که من از صحبت دریا دارم دانه از دام به انداز رهایی چینم توشه آخرت است آنچه ز دنیا دارم نیست بی گوهر عبرت صدف عالم خاک نه ز طفلی است اگر ذوق تماشا دارم وحشت از دیدن مکروه فزون می گردد نه ز حرص است اگر روی به دنیا دارم تن خاکی که به معماری آن مشغولم لب بامی است که از بهر تماشا دارم در سیه خانه لیلی نبود مجنون را این حضوری که من از پرده شبها دارم صائب از محرمی شانه دلم صد چاک است راه هر چند در آن زلف چلیپا دارم صائب تبریزی