صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۶۰۱: من که از وسعت مشرب به فلک ساخته ام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من که از وسعت مشرب به فلک ساخته ام پیش خوی تو مکرر سپر انداخته ام روی بر تافتن از من ز مسلمانی نیست مه که ابروی ترا قبله خود ساخته ام برگ سبزی به من از سرو تو هرگز نرسید گر چه سر حلقه عشاق تو چون فاخته ام نفس گرم ازین بیش چه تاثیر کند؟ جامه سرو ترا فاخته ای ساخته ام تکمه چاک گریبان خجالت مپسند این سری را که به امید تو افراخته ام حسن را هیچ مبصر نشناسد چون من که چو یعقوب درین کار نظر باخته ام گرگ در پیرهنم جلوه یوسف دارد تا ز زنگار خودی آینه پرداخته ام فارغ از خلدم و آسوده از دوزخ صائب من که با سوختن از هر دو جهان ساخته ام صائب تبریزی