صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۵۹۵: نشست از آسیای چرخ گرد شیب بر رویم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نشست از آسیای چرخ گرد شیب بر رویم سفیدی می کند راه فنا از هر سر مویم از آن بیماری من می شود هر روز سنگین تر که گیرد گوش خود با هر که درد خویش می گویم بود در دیده حق بین من دیر و حرم یکسان ندارد سنگ کم در پله بینش ترازویم از آن ساغر که در آغازش عشق از دست او خوردم همان بیخود شوم هر گاه دست خویش می بویم کلید از خانه دارد قفل وسواس و من از حیرت گشاد عقده دل را از هر بیدرد می جویم می گلگون چه سازد با دل پر خون من صائب؟ که من از ساده لوحی خون به خون پیوسته می شویم صائب تبریزی