صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۵۷۲: اگر آرد برون آن دلستان سراز گریبانم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر آرد برون آن دلستان سراز گریبانم برآرد صد بهشت جاویدان سر از گریبانم همان چون طوق قمری حلقه بیرون درباشم برون آرد گر آن سرو روان سر از گریبانم اگر با نو بهاران در ته یک پیرهن باشم برآرد چون گل رعنا خزان سر از گریبانم اگر در پرده سازی بگذرد چون غنچه عمر من برآرد خرده راز نهان سر از گریبانم زبیتابی همان صد چاک می سازم گریبان را مه من گر برآرد چون کتان سر از گریبانم نیم چون شمع ایمن هرگز از تیغ زبان خود برآرد دشمن من چون زبان سر از گریبانم اگر در خلوت عنقا روم، چون کوه قاف آنجا گرانجانی برآرد در زمان سر از گریبانم ز دلتنگی اگر چون غنچه خواهم گرد دل گردم برآرد دور باش باغبان سر از گریبانم ز زخم خار اگر سازم پناهی از قفس خود را برآرد خار خار آشتیان سر از گریبانم چو عیسی گر بدوزم بر فلک خود را، برون آرد چو سوزن تنگ چشمی ناگهان سر از گریبانم ز دلگیری همن چون غنچه می پیچم به خود صائب برون آرد اگر صد گلستان سر از گریبانم صائب تبریزی