صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۵۱۰: نیم نومید از عقبی گر از دنیا گره خوردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نیم نومید از عقبی گر از دنیا گره خوردم در آنجا باز خواهم شد اگر اینجا گره خوردم نشد کوته ز دامان اجابت دست امیدم چو تار اشک چندانی که سر تا پا گره خوردم ز فیض راستی از جیب منزل سر برآوردم چو راه از نقش پا هر چند چندین جا گره خوردم نشد چشم پریشان گرد من سیر از هوا جویی مکرر گر چه زین دریا حباب آسا گره خوردم مشو در منزل مقصود از سر گشتگی ایمن که چون گرداب من در عین این دریا گره خوردم نصیب شانه زان سنبلشان چندین گشایش شد زدام زلف جای دانه من تنها گره خوردم شدم مشهور عالم گر چه از عزلت گزینی ها به بال و پر ز کوه قاف چون عنقا گره خوردم ز من حرف طلب نتوان شنیدن با تهیدستی که از تبخال غیرت بر لب گویا گره خوردم بحمدالله سر از فرمان ذکر حق نپیچیدم چو تار سبحه از دوران اگر صد جا گره خوردم ز سیر و دور گردون موبمو آگه شدم صائب درین پرگار تا چون نقطه سودا گره خوردم صائب تبریزی