صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۴۹۵: نظر را تا چراغ گوشه محراب خود کردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نظر را تا چراغ گوشه محراب خود کردم تماشای فروغ گوهر نایاب خود کردم چه سازد با دل دریا کش من تلخی عالم مکرر بحر را در کاسه گرداب خود کردم ندارد خواب عاشق ورنه من افسانه عالم به کار چشم بیدار و دل بیخواب خود کردم از آن است تاج شاهان پایتخت اعتبار من که از دریا قناعت چون گهر با آب خود کردم ز خواب مرگ چون نبود مرا امید بیداری که من در روزگار زندگانی خواب خود کردم خودی پیچیده بود از قبله حق روی من صائب نمازم رد نشد تا پشت بر محراب خود کردم صائب تبریزی