صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۴۶۴: ما نفس بر لب به صد رنج و تعب می آوریم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما نفس بر لب به صد رنج و تعب می آوریم پیر می گردیم تا روزی به شب می آوریم روزه حرف طلب دارد لب اهل کرم ما به منزل میهمان را بی طلب می آوریم رزق اگر دارد کلیدی در کف دست دعاست بی سبب ما زور بر پای طلب می آوریم منت مشکل گشایان نی به ناخن می کند زور بر دست دعای نیمشب می آوریم شوخ چشمی بین که پیش در شهوار حسب استخوان پوسیده ای چند از نسب می آوریم بیستون را تیشه ما در فلاخن می نهد برجبین چون چین جواهر از غضب می آوریم صائب از اوضاع ما شوریده احوالان مپرس گوشه ای داریم و روزی را به شب می آوریم صائب تبریزی