صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۴۵۵: گر چه ما سر پیش از جوش ثمر افکنده ایم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر چه ما سر پیش از جوش ثمر افکنده ایم همچنان از حس سعی باغبان شرمنده ایم هر سر خاری به خون ما گواهی می دهد گر چه چون گل پیش هر خاری سپر افکنده ایم جای نیش تازه ای وا کرده ایم از شوق درد در بیابان طلب خاری گر از پا کنده ایم زین بیابان گرمتر از ما کسی نگذشته است ما ز نقش پا چراغ مردم آینده ایم یوسف مصر وجودیم از عزیزیها، ولیک هرکه با ما خواجگی از سر گذارد بنده ایم نیست ما را جز خموشی لذتی از زندگی ما به جان بی نفس مانند ماهی زنده ایم آتش دوزخ شود بر ما گلستان خلیل بس که ما اعمال ناشایست خود شرمنده ایم چون گل صد برگ صائب در میان خارزار زیر شمشیر حوادث با لب پرخنده ایم صائب تبریزی