صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۳۱۴: بس که محکم کرده در سستی بنا کاشانه ام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بس که محکم کرده در سستی بنا کاشانه ام جلوه مهتاب سیلاب است درویرانه ام صبر من از خارخار شوق پا بر جا نماند ریشه از دندان موران داشت دایم دانه ام آن سیه روزم خود که در ایام عمر خود ندید نور را درخواب چشم روزن کاشانه ام تا شنیدم کز ندیمان حریم خواب اوست از ته دل تا قیامت دشمن افسانه ام من کجا و طالع برگرد سر گشتن کجا شمع چون گل می کند گل می کند پروانه ام نیست امید برومندی ازین طالع مرا هم مگر زنگار روزی سبز سازد دانه ام صائب تبریزی