صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۲۶۰: دارم ز دست رفته عنانی ز دود دل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دارم ز دست رفته عنانی ز دود دل چون زلف تاب داده سنانی ز دود دل چون لاله سرخ روست درین بوستانسرا آن را که هست سوخته نانی ز دود دل بر جا نماند آن که بود چون شراره اش در زیر پای تخت روانی ز دود دل چون خامه رهنورد تو هرجا که بگذرد ماند به یادگار نشانی ز دود دل دارد خط امان ز تریهای روزگار آن را که هست آینه دانی ز دود دل از ما حذر که در دهن آتشین ماست چون لاله داغ دیده زبانی ز دود دل در تنگنای سینه من جلوه می کند هر گوشه سبز مور میانی ز دود دل تیرش ز سنگ خاره چو ابرو گذر کند در دست هرکه هست کمانی ز دود دل افتاده تا به روز قیامت سیاه مست هرکس که تلخ ساخت دهانی ز دود دل زان تازه و ترم که رسانیده است عشق در سینه ام بنفشه ستانی ز دود دل صائب هوای چشمه حیوان نمی کنم دارم اگر چه سوخته جانی ز دود دل صائب تبریزی