صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۲۴۵: شکوه حسن فزون گردد از لباس جلال
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شکوه حسن فزون گردد از لباس جلال شود دو آتشه رنگ بتان ز جامه آل ازان به جامه گلرنگ مایل است آن شوخی که در لباس کند خون عاشقان پامال چو آب از جگر لعل آتشین پیداست صفای پیکر سیمین او ز جامه آل کدام چشم ترا سیر می تواند دید کنون که قد تو از جامه یافت رنگ جمال به پاکدامنی افتاده است کار مرا که جامه رانکند رنگ جز به خون حلال زمین ز جلوه رنگین آن بهار امید ز باده شفقی ساغری است مالامال به دور روی تو بلبل ز خجلت افشاند فروغ چهره گل را چو گرد از پرو بال ز سایه در جگر خاک خون کند صائب کشید بس که به خون دامن آن بلند نهال صائب تبریزی