صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۱۰۵: از کفر توان رستن ای یار به آمیزش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از کفر توان رستن ای یار به آمیزش سجاده تواند شد زنار به آمیزش سیلاب شود قطره انگور شود باده تا فرد روان آرند اقراربه آمیزش نتوان گره دل را واکرد به یک ناخن بسته است درین عالم هرکار به آمیزش ماننده دوناخن بس عقده که بگشایند چون دست یکی سازنددویاربه آمیزش درساز به همجنسان زنهار که می گردد چون حبل متین محکم یک تار به آمیزش مقصود زآمیزش ،آمیزش روحانی است آمیزش ظاهر را مشمار به آمیزش درگوشه تنهایی هموار نمی گردد هرکس که نشد صائب هموار به آمیزش صائب تبریزی