صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۰۹۵: ز موج لطف ،آن سیمین بنا گوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز موج لطف ،آن سیمین بنا گوش مرا کرده است چون خط حلقه درگوش به چشم من بهشت و جوی شیرست رخ گلرنگ و آن صبح بنا گوش همان درزیر خاکم می پرد چشم که این می در قدح ننشیند از جوش نیاسوده است تا واکرده ام چشم مرا چون غنچه از خمیازه آغوش چو خط از چهره خوبان، هویداست به چشم موشکافان بیت ابرویش خلد چون خار، گل درپرده چشم گران چون سنگ باشد پنبه درگوش خرام خامه مشکین صائب بود از شوخ چشمان خطاپوش صائب تبریزی