صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۰۹۱: که یابد رهایی ز دام نگاهش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
که یابد رهایی ز دام نگاهش ؟ که یک حلقه اوست چشم سیاهش دل تنگ با جلوه اش چون برآید؟ گه گردون غباری است از جلوه گاهش کمر بسته چون بندگان بهر خدمت مه از هاله پیش رخ همچو ماهش اگر آب گردد رهایی نیابد به هر دل که پیچد زلف سیاهش زراندود شد چون خطوط شعاعی خس و خار عالم زبرق نگاهش نکردند دلها دگر راست قامت شکستند روزی که طرف کلاهش طلبکار اوراست چون تیغ پایی که سنگ فسان می شود سنگ راهش چه گل چیند از سرکشی دست صائب ؟ که دامن ز گل می کشد خار راهش صائب تبریزی