صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۰۷۶: سیراب درمحیط شدم ز آبروی خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سیراب درمحیط شدم ز آبروی خویش در پای خم زدست ندادم سبوی خویش درحفظ آبرو ز گهر باش سخت تر کاین آب رفته باز نیاید به جوی خویش خاک مراد خلق شود آستانه اش هرکس که بگذرد ز سر آرزوی خویش از نوبهار عمر وفایی نیافتم چون گل مگر گلاب کنم رنگ وبوی خویش ازمهلت زمانه دون در کشاکشم ترسم مرا سپهر برآرد به خوی خویش دایم ز گفتگوی حق آزار می کشم درمانده ام چون عنبر سارا به بوی خویش صائب نشان به عالم خویشم نمی دهند چندان که می کنم زکسان جستجوی خویش صائب تبریزی