صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۰۵۰: حسن تو باده ای است که شرم است شیشه اش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
حسن تو باده ای است که شرم است شیشه اش خال تو دانه ای است که دام است ریشه اش روی تو آتشی است که زلف است دود او شیری است غمزه تو که دلهاست بیشه اش سروی است قامت تو که ازجای می کند در هر دلی که پنجه فرو برد ریشه اش دست از هنر چگونه نشوید کسی به خون ؟ فرهاد را ز پای درآورد تیشه اش چون اختیار پیشه و شغل دگر کند؟ صائب که شد ز روز ازل عشق پیشه اش صائب تبریزی