صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۰۳۲: به هر سیاه درون مشنوان ترانه خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به هر سیاه درون مشنوان ترانه خویش زمین پاک طلب کن برای دانه خویش زبان خویش به دیوار تا توان مالید قدم برون مگذار از درون خانه خویش گناه زشتی خود را بر آبگینه منه مکن چو تنگدلان شکوه از زمانه خویش دل خراب ز خاک مراد کمتر نیست بخواه حاجت خود را ز آستانه خویش درین دو هفته که گل میهمان این چمن است مباش درپی تعمیر آشیانه خویش چو زلف ماتمیان در هم است کارجهان ازین بلای سیه دور دار شانه خویش کمند گوهر مقصود رشته اشک است مکن چو شمع قضا گریه شبانه خویش به نیم جو نخرد خرمن فلک صائب ز عقده دل خود هر که ساخت دانه خویش صائب تبریزی