صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۹۷۲: عندلیبی که به دل هست ز غیرت خارش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عندلیبی که به دل هست ز غیرت خارش نفس صبح قیامت دمد از منقارش از بهار چمن افروز چه گل خواهد چید؟ می پرستی که نباشد به گرو دستارش دست از پرورش شاخ امل کوته دار کاین نهالی است که باشد گره دل بارش گلشنی را که بود دیده گلچین در پی مژه بر هم نزند خار سر دیوارش حاصل نعمت دنیا همه زرق است و فریب این درختی است که پوچ است سراسر بارش کیست امروز درین باغ بغیر از صائب ؟ عندلیبی که چکد خون دل از منقارش صائب تبریزی