صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۹۱۷: کوته اندیشی که نفرستد به عقبی مال خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کوته اندیشی که نفرستد به عقبی مال خویش چشم امیدش بود پیوسته در دنبال خویش چون مگس در دامگاه عنکبوتان، کرده ام دست و پا گم ازهجوم رشته آمال خویش خواب راحت می کنم در سایه بال هما تا ز استغنا کشیدم سربه زیربال خویش می شود بر دیده خونبار من عالم سیاه هرگه اندازم نظر برنامه اعمال خویش جوی خون از دیده آیینه می گردد روان پرده بردارم اگر از صورت احوال خویش نیست اظهار جوانی، خجلت بی حاصلی است این که می دارم نهان ازهمنشینان سال خویش داغ می بخشد ثمر گفتار هرجا درد نیست پیش بیدردان مکن اظهار صائب حال خویش صائب تبریزی