صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۸۹۴: گرنبیند همچو نرگس زیر پا می زیبدش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گرنبیند همچو نرگس زیر پا می زیبدش گر نخیزد پیش پای گل زجا می زیبدش حسن محجوبی که با خود میکند بیگانگی گر نپردازد به حال آشنا می زیبدش گل که دریک هفته خواهد شاد سازد عالمی گر بود در آشنایی بیوفا می زیبدش گوهر شهوار را آرایشی در کار نیست ترک زینب گر کند،نام خدا، می زیبدش می توان رودید دراندام او چون طفل اشک پرده های چشم اگر سازد قبا می زیبدش از لطافت پنجه سیمین او نازکدل است ورنه خون عاشقان بیش از حنا می زیبدش غیر گستاخ است،می گردد دلیر از التفات زنجیر بیجا به از لطف بجا می زیبدش هرکه باشد می کند ازدیده بیگانه شرم هرکه از خود منفعل گردد حیا می زیبدش این جواب آن غزل صائب که می گوید اسیر هرچه می پوشد چوگل نام خدا می زیبدش صائب تبریزی