صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۸۶۲: از زمین دامن بیفشان همسفر با ماه باش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از زمین دامن بیفشان همسفر با ماه باش خانه را زیر و زبرکن آسمان خرگاه باش شبنم بی دست و پا شد همسفر باآفتاب چون بلند افتاد همت، دست گو کوتاه باش با سبکروحان گرانجان بودن از انصاف نیست چون دچار کهر با گردی، سبک چون کاه باش در حریم عفو لاف بیگناهی می زنی همچو یوسف مستعد تهمت ناگاه باش شمع از تیغ زبان خود بود درزیر تیغ زینهار از آفت تیغ زبان آگاه باش خصم عاجز را قوی دان تا نگردی پایمال گرچه شیری، برحذر ار حیله روباه باش یوسف من، دردسر بسیار دارداعتبار با عزیزی برنمی آیی، همان درچاه باش در گنهکاری به جرم خویشتن اقرار کن می کنی چون خواب، باری درمیان راه باش تا مگر صائب شکست خویش راسازی درست درپی خورشید تابان روزو شب چون ماه باش صائب تبریزی