صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۷۶۳: با قیامت قامتش همدوش می گردد هنوز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با قیامت قامتش همدوش می گردد هنوز از خرامش بوی گل مدهوش می گردد هنوز از نگاه تلخ، بادامش همان دل می گزد زهر در دنباله ابروش می گرددهنوز کم نشد از خط حجاب روی چون برگ گلش از نگاه گرم شبنم پوش می گردد هنوز در پی طوطی نهان شد گر چه تنگ شکرش خانه ها از خنده اش پر نوش میگردد هنوز سرمه خط پرده گویایی چشمش نشد شرم گرد آن لب خاموش می گردد هنوز لطف اندامش همان می پرورد خمیازه را سرو او پیرایه آغوش می گردد هنوز گر چه از خط شد لب میگون اوپا دررکاب از شرابش سینه ها پرجوش می گردد هنوز چون سبو صدخانه عقل است ازو زیروزبر گرچه از طفلی سوار دوش می گردد هنوز گرچه از کیفیت حسنش اثر نگذاشت خط صائب از یاد لبش مدهوش می گردد هنوز صائب تبریزی