صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۷۱۹: بیرون میا ز گوشه میخانه در بهار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیرون میا ز گوشه میخانه در بهار لب بر مدار از لب پیمانه دربهار بی موج سبزه نشأه می گل نمی کند زندان می پرست بود خانه در بهار تا گل شکفت شمع دگر سربرون نکرد داغم ز تیره بختی پروانه دربهار بی اختیار، چشم ترا هوش می برد محتاج نیست خواب به افسانه در بهار آغاز عاشقی است، ز قربم حذر کنید! جهل است آشنایی دیوانه در بهار صائب به فیض عالم بالا برابرست یک هایهای گریه مستانه در بهار صائب تبریزی